آیه حصرآیه حصر به آیه ۱۴۵ سوره انعام اطلاق می شود. ۱ - کیفیت استدلال به آیه حصر۱.۱ - ماکولات حرام در آیه حصربه آیه «قُلْ لا أَجِدُ فِی ما أُوحِی إِلَی مُحَرَّماً عَلى طاعِمٍ یطْعَمُهُ إِلَّا أَنْ یکونَ مَیتَةً ...» در باب اطعمه و اشربه بر حرمت خوردن مردار، خون جهنده، خوک و حیوانی که هنگام ذبح آن، نامی غیر از خدا بر آن برده شده باشد، استناد شده است. ۱.۲ - ماکولات حرام غیرمذکور در آیه حصرحصر در آیه، اضافی است نه حقیقی، یعنى در آنچه تا کنون بر من وحی شده است، حرامی جز این چهار چیز نیافته‌ام و این با نزول محرمات دیگر پس از نزول این آیه، منافات ندارد. [۲]
کنز العرفان ج۲، ص۳۰۳.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۱۹۰. |